Foto door Miranda Karel
Jaren had zij haar moeder door omstandigheden moeten missen. Toen haar moeder verhuisde naar een woonzorgcentrum herstelde hun contact. Eerst voorzichtig en mettertijd verdiepte en verrijkte het contact zich. Dochter voelde zich zo rijk met dit gegeven en nu moest ze haar moeder dan toch missen. Ze belde mij omdat een bekende mijn naam had doorgegeven en ik trof een verdrietige vrouw aan in de kamer van haar moeder. En toch ook een beetje opgelucht dat verder lijden haar moeder bespaard was gebleven, zoals men dat dan zo mooi placht te zeggen.
Ik luisterde naar haar verhaal. Over de verdrietige redenen waardoor ze elkaar hadden moeten missen. Hoe het de laatste twee jaren was gegaan en dat ze zo blij was dat ze weer verbinding met haar moeder kon voelen ook al dreef haar geest soms ogenschijnlijk ver weg.
“Ze had zo graag nog met mij de Tulpenroute willen rijden. Dat waren haar lievelingsbloemen, weet je. En ik had het haar ook beloofd, maar het is er helaas niet meer van gekomen. Zo jammer…”
Haar moeder bleef in haar eigen kamer en werd rustig opgebaard op haar eigen bed. Haar dochter kon zo eventueel samen met haar kinderen op elk moment van de dag nog even bij haar moeder “op bezoek”. Ook het verzorgend en verplegend personeel en eventuele andere bewoners van “de gang” hadden zo ook de ruimte om nog even bij haar binnen te piepen en afscheid te nemen. Op de gang werd een mooi herinneringsplekje ingericht.
Het spreekt voor zich natuurlijk dat ik de volgende dag een mooie bos tulpen meenam toen ik de thuiscontrole kwam doen. We zetten ze op de vaas op het nachtkastje naast het bed van haar moeder neer. Ook had ik roomspray bij me want zo verzuchtte dochter: “Ik had zo graag wat wierook gebrand maar dat mag hier niet.” En bijzonder: de spray was met de geur van Palo Santo waar ook haar wierook van was. Mooie match!
En zo gleden we de week van de uitvaart in en iedere dag kwam ik even langs. We bespraken stap voor stap wat er nog moest gebeuren. Na zo’n gesprek mailde ik haar zodat ze nog eens rustig kon nalezen wat we nu precies hadden afgesproken. Ook op de rouwkaart werden mooie tulpen gedrukt.
“Ja, en de bloemen dan?” Vroeg ze. Ik kwam met het idee om met behulp van De Bloemenband een eigen laatste Tulpenroute voor haar moeder te creëren. Zo gezegd, zo gedaan. Dochter bestelde 150 tulpen bij haar “eigen” bloemist en deze nam ik mee naar het uitvaartcentrum op de dag van de uitvaart.
Samen met haar broer, haar kinderen en andere aanwezige familie staken ze deze tulpen in de Bloemenband die ik met behulp van de gastheer aldaar rond de mand had gestrikt. Dit bleek uit te groeien tot een prachtig gezamenlijk ritueel van afscheid voor haar moeder. Met recht noemt Jantine Kraaijeveld, ontwerpster en maakster van de Bloemenband, een gevulde band “ogentroost”. Wat een prachtige zee van tulpen omringde deze vrouw en wat straalde het een kleur en liefde uit!
Na afloop rolde we de Bloemenband op en terwijl de familie en andere aanwezigen genoten van iets te drinken en een broodje, bond ik samen met de afscheidsfotografe bosjes tulpen bij elkaar. Een ieder kreeg bij vertrek een tastbare en kleurrijke herinnering mee naar huis.
Een herbruikbare Bloemenband kun je bij mij huren voor een klein bedrag. Wanneer je de Bloemenband met de overledene mee wilt geven in zijn of haar graf, is dit ook mogelijk. Dan bestellen we bij Jantine een Bloemenband voor eenmalig gebruik. Kies je eigen bloemen die bij jouw geliefde passen en maak er een unieke en persoonlijke bloemenzee van.