Wellicht ben ik een vreemde eend in de bijt in de uitvaartwereld. Nu ik zo’n drie jaar werk als uitvaartbegeleider merk ik dat het redelijk uitzonderlijk is dat ik “maar” één familie per week wil bijstaan. Het verlies van een dierbare is zo intens, dat ik dat graag optimaal wil begeleiden en dat lukt mij niet als ik meerdere uitvaarten naast elkaar heb “lopen”.
Ook is het schijnbaar niet gebruikelijk dat ik geen “marges” reken op producten die ik doorverkoop. Mijn inkoopprijs is ook mijn verkoopprijs. De familie betaalt mij een vast bedrag voor mijn diensten en dat is mijn loon. Ik “verdien” niet aan een kist of een bloemstuk; dat vind ik wel zo transparant.
Wanneer een familie veel dingen “zelf” wil doen, moedig ik dit aan want ik geloof dat dit zal helpen in de rouwverwerking op een later moment. Zelf de baar in elkaar timmeren in de werkplaats van je vader? Zeker! Zelf de laatste rit rijden omdat je moeder jouw auto zo mooi vond? Doen! Deze dingen zelf verzorgen, helpt om in te zien dat iemand echt overleden is.
Daarnaast vlecht ik diverse (kleine) rituelen door de uitvaartweek heen. Dit past bij me; rituelen verzorgen is een tweede natuur. Na mijn opleiding in de uitvaart heb ik ook de opleiding tot ritueel begeleider gevolgd. Rituelen kunnen steunend zijn in het vormgeven van een kloppend afscheid.
Samen met Christa Haak van Het Heel-Huis: centrum voor Rituelen en Rouw heb ik het ZwanenZusters Gilde opgericht. Voor een ieder die werkt in, met en rondom de dood en rituelen wil inzetten teneinde deze laatste overgang te ondersteunen.
Ik ben dan misschien een vreemde eend in de bijt maar wel een unieke! Mensen kiezen zeer bewust voor Alma Liora. De families waaraan ik dienstbaar ben geweest in de uitvaartweek van een geliefde, zijn stuk voor stuk zeer tevreden. Zij kunnen verder met mooie herinneringen en daar gaat het om!
